อยากมีธุรกิจเล็กๆ เป็นของตนเอง

อยากมีธุรกิจเล็กๆ เป็นของตนเอง

เขียนโดย สำนักงานบัญชี

วันศุกร์ที่ 30 พฤษภาคม 2008 เวลา 17:39 น.

มีผู้อ่านสอบถามผมว่า อยากมีธุรกิจเล็กๆ เป็นของตนเอง ในขณะที่มีงานประจำอยู่ ควรมีข้อคิดเห็นทางการเงินอย่างไร ก่อนอื่นคุณต้องสำรวจดูว่าธุรกิจเล็กๆ ที่อยากจะทำคุณชอบหรือถนัดประการใด ผมขอยกตัวอย่างลูกชายของผมซึ่งชอบเลี้ยงปลาสวยงาม หรือปลาตู้ตั้งแต่เด็กๆ เขาจะไปหาซื้อตู้ปลาและเลือกปลาเงินปลาทองมาใส่ในตู้ เมื่อโตขึ้นก็ทำเป็นอาชีพ คนเราถ้าทำในสิ่งที่ชอบและถนัดโอกาสที่จะทำธุรกิจก็มีมากกว่างานที่ตัวเองไม่มีความชำนาญ เรื่องนี้ผมยกตัวอย่างได้คือ ทุกครั้งที่ผมไปเยี่ยมปลาของลูกชาย เขามักจะพาดูปลาในตู้ต่างๆ ประมาณ 2,000 ตู้ เขาจำปลาได้ทุกตู้ผมเองเดินดูไปได้ 5 ตู้ ก็ลืมแล้วว่า ตู้ไหนใส่ปลาเงินปลาทอง ปลาแรด ปลาเข็ม ดังนั้น ต้องทำในสิ่งที่เราชอบเป็นอันดับแรก ประการที่สอง ก่อนที่จะออกจากงานประจำต้องมีความมั่นใจว่าธุรกิจเล็กๆ จะมีกำไร กล่าวคือ ต้องสำรวจในด้านการตลาดว่า สินค้าคือบริการของเรามีผู้มาซื้อหรือว่าจ้างใช้บริการหรือไม่ การตลาดต้องเป็นตัวนำ หลายคนภูมิใจว่าสินค้าของเขามีคุณภาพดี เพราะฝีมือปราณีต แต่ถ้าไม่ตรงกับความต้องการของลูกค้าแล้วก็ขายยาก จึงต้องสำรวจภาวะตลาด คุณอาจใช้ทางลัดก็คือ ทำธุรกิจ Franchise ซึ่งมีค่าความนิยมหรือ Brandname ดีอยู่แล้ว ธุรกิจ Franchise ถ้าเป็น Brand ที่มีความแพร่หลายก็จะมีฐานลูกค้าของตนเอง เช่น ร้านสะดวกซื้อ 7 - Eleven หรือ Family Mart แต่ Franchise บางประเภทเพิ่งเกิดใหม่ ต้องใช้เวลานานในการสร้างฐานลูกค้าและเครือข่าย จึงควรระมัดระวังให้ดี ต้องระลึกว่างานประจำสร้างรายได้ให้คุณทุกเดือน ถ้าเป็นงานที่มีเงินเดือนอยู่แล้วก็หมายความว่า ค่าจ้างที่ได้รับไม่มีต้นทุนเลย เพียงแต่ต้องเสียภาษีบ้าง โดยนายจ้างเป็นผู้หัก ณ ที่จ่าย ในทางตรงกันข้าม การทำธุรกิจเล็กๆ จะต้องมีต้นทุนในเรื่องค่าเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าจ้างพนักงาน ค่าต้นทุนสินค้า ยิ่งเป็นร้านพวกสะดวกซื้อซึ่งเปิด 24 ชั่วโมง ค่าโสหุ้ยจะค่อนข้างสูงเพราะในบางช่วงมีลูกค้าน้อย เช่น ตอนดึกๆ บางแห่งตั้งอยู่ในศูนย์การค้าก็จะมีคนมามากในระหว่างสุดสัปดาห์ แต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ค่อนข้างเงียบ ในทางตรงกันข้ามถ้าร้านตั้งอยู่ในอาคารสำนักงานก็จะมีลูกค้าเฉพาะวันจันทร์ถึงวันศุกร์ แต่เสาร์อาทิตย์สำนักงานต่างๆ ปิด ลูกค้าก็จะน้อย เพื่อลดความเสี่ยง ผมเห็นว่าควรทำธุรกิจเล็กๆ แบบ Part Time ไปก่อน เช่น ใช้เวลาในตอนเย็น หรือสุดสัปดาห์ หรือเข้าหุ้นกับเพื่อนเพื่อกระจายความเสี่ยง ลองดูว่ากิจการจะไปรอดหรือไม่เสียก่อน แล้วจึงคิดว่าจะออกจากงานประจำมาทำอย่างเต็มตัวหรือไม่ เพราะถ้าไม่คิดวางแผนด้วยความระมัดระวังแล้ว หากออกจากงานประจำ รายได้เดือนหายไป แล้วยังต้องมาลงทุนกู้หนี้ยืมสินเพื่อทำธุรกิจ ถ้าสินค้าหรือบริการขายไม่ออก ก็เกิดผลเสียสองทาง คือ รายได้ประจำหดหาย รายได้ใหม่ก็ไม่เข้า ทำให้คุณถูกบีบคั้นทางการเงินมาก ข้อคิดสำคัญอีกประการหนึ่ง คือ คุณมีเงินพอลงทุนหรือไม่ หรือต้องไปกู้หนี้ยืมสิน ต้องจำไว้ว่าถ้าทำงานกินเงินเดือนพนักงานจะไม่มีหนี้สิน แต่การลงทุนทำธุรกิจจะต้องกู้เงินมาเป็นทุน นอกจากจะต้องเสียดอกเบี้ยแล้ว รายได้จะต้องเก็บไว้บางส่วนเพื่อจ่ายคืนหนี้ด้วย จึงต้องระวังว่าอย่ากู้มากเกินไป ถ้าธุรกิจต้องลงทุน 3 แสนบาท ควรใช้เงินออมของตนเอง 2 แสนบาท กู้ไม่เกิน 1 แสน มิฉะนั้นรายได้หรือกำไรจากการค้าขายจะต้องนำมาจ่ายดอกเบี้ยและคืนเงินต้นเสียหมด ทำให้ผลกำไรเหลือน้อย และถ้าไม่สามารถชำระหนี้ให้เร็วเท่ากับทำนาให้กากิน เอาตัวรอดไปวันๆ คนเราแก่ตัวลงทุกวัน กำลังการทำงานจะถดถอย จึงต้องใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ นอกจากนี้ การทำธุรกิจมักจะมีลูกค้ามาขอซื้อเชื่อ ซึ่งถ้าคุณไม่ติดตามเรียกเก็บเงินไป นานๆ เข้าจะกลายลูกหนี้เสีย คือ Non Performing Loan หรือ NPL เมื่อเป็นดังนี้คุณจะขาดเงินทุนหมุนเวียน เป็นอุปสรรคต่อการขยายกิจการ เพราะธุรกิจย่อมอยู่ได้โดยมีเงินสดมาหล่อเลี้ยงเพื่อชำระค่าใช้จ่ายและซื้อสินค้าเข้าร้าน จึงควรขายสินค้าและบริการเป็นเงินสด อย่าขายเชื่อ และหมั่นเก็บเงิน อย่าปล่อยให้ลูกค้าติดค้างนาน ประการสุดท้าย กิจการจะต้องมีเงินสดสำรองไว้เป็น Safety เพราะธุรกิจมีทั้งขาขึ้นและขาลง ในระหว่างขาขึ้นกระแสเงินสดก็จะหมุนเวียนได้ดี แต่ไม่มีใครบอกได้ว่าบางครั้งเราเกิดคู่แข่งมากขึ้น หรือสินค้าไม่ทันสมัย หรือทำเลธุรกิจเปลี่ยนไป ทำให้กิจการขายได้น้อยลง จึงต้องมีเงินสดไว้คอยจุนเจือในช่วงเวลาที่ขายสินค้าหรือบริการได้น้อย. (ดร.สุวรรณ วลัยเสถียร, นิตยสาร teen&family ปีที่ 11 เลขที่ 123 มิถุนายน 2548 อ้างใน elib-online.com) หนังสือนิตยสารดีๆ ที่มีประโยชน์ต่อคนไทยหลายๆ คน คุณจึงไม่ควรพลาด!